نکات کلیدی کار با رزین اپوکسی

 

رزین اپوکسی به انگلیسی (Epoxy resin) اصطلاح اپوکسی به گروه یا خانواده ای از مواد شیمیایی گفته می شود که در آن ها یک اتم اکسیژن با دو اتم کربن دیگر که به نوعی به هم پیوند خورده اند، وجود داشته باشد. اختلاط هاردنر و رزین اپوکسی آغاز یک واکنش شیمیایی است که آن را از حالت مایع به جامد تبدیل می‌کند.

اصطلاحات کار با رزین اپوکسی 

کل این زمان واکنش شیمیایی را ‌ curing time یا زمان سخت(پخت) شدن می‌گویند. وضعیت ژل شدن نیز حالتی است که در حد فاصل بین حالت مایع و سخت شدن اتفاق می‌افتد رزین اپوکسی دارای خواص مکانیکی، شیمیایی، الکتریکی و گرمایی مطلوب است و در برابر خزش مقاومت نشان می­ دهد. با وجود این خواص، رزین اپوکسی پخت شده شکننده است و مقاومت ضربه کمی دارد. به مدت زمانی گفته میشود که مخلوط رزین اپوکسی و هاردنر همچنان مایع بوده و ویسکوزیته آن افزایش نیافته است و قابلیت اعمال در محل کار را داراست و به شکل ظرف و قالب در می‌آید.

کلیه فرایند اعمال می‌بایست در همین بازه زمانی انجام شود تا در انتهای کار، یک پیوند پلیمری مستحکم بدست آید. گروه بزرگی از رزینهای اپوکسی بالاترین بازده را از بین رزین های موجود در حال حاضر از خود نشان می دهند. اپوکسی ها از نظر خواص مکانیکی و مقاومت در برابر تخریب محیطی نسبت به بقیه رزین ها بسیار عالیتر هستند و به همین دلیل به صورت انحصاری در اجزای هواپیماها استفاده می شوند. به عنوان رزین لایه ای خاصیت بالای چسبندگی و مقاومت در برابر تخریب آب باعث شده این رزین به صورت ایده آل برای استفاده در ساخت قایق ها تبدیل شود. اپوکسی ها معمولاً به خاطر رنگ قهوه ای یا کهربائی به راحتی قابل شناسایی هستند و دارای خواص مفید بسیاری می باشند. هر دوی رزین مایع و عوامل پخت دارای ویسکوزیته پائین هستند و از این رو به راحتی فرایند می شوند. رزین های اپوکسی به راحتی و به سرعت در عدد میانی از 5 سانتی گراد تا 150 درجه سانتیگراد، بسته به نوع عامل پخت، پخت می شوند.

یکی از بهترین مزایایی اپوکسی ها جمع شدگی بسیار پائین آنها در هنگام پخت است که باعث کم کردن زیر نشان الیاف و کاهش تنش های ورودی می شود. کاربردهای موادی که بر پایهٔ اپوکسی ساخته می‌شوند گسترده‌است و مهمترین آن در ساخت رنگ اپوکسی و کفپوش اپوکسی است و همچنین شامل کاربرد در ساخت موادی چون چسبها، کامپوزیتها (مانند موادی که از فایبر گلاس یا فیبر کربن استفاده می‌کنند) و تقویت‌کننده‌ها می‌شود (اگرچه پلی‌استر، وینیل‌استر و دیگر صمغهای ترموست هم برای پلاستیک تقویت‌شده با شیشه به کار می‌روند